«Σε ένα ιδανικό κόσμο, θα ξυπνάγαμε κατευθείαν στη δεύτερη σχέση». Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε ο δρ Μάλκολμ Μπρίνιν, επικεφαλής ερευνητής στο Ινστιτούτο Κοινωνικών και Οικονομικών Ερευνών του πανεπιστημίου του Έσεξ, αφού όπως έχει αποδειχθεί, η πρώτη αγάπη βλάπτει σοβαρά τη δεύτερη...
«Σε ένα ιδανικό κόσμο, θα ξυπνάγαμε κατευθείαν στη δεύτερη σχέση» όπως το έθεσε παραστατικά ο δρ Μάλκολμ Μπρίνιν, επικεφαλής ερευνητής στο Ινστιτούτο Κοινωνικών και Οικονομικών Ερευνών του πανεπιστημίου του Έσεξ.
Οι σχετικές διαπιστώσεις (σε πιο επιστημονικό ύφος!) των ερευνητών περιλαμβάνονται στη συλλογή ερευνητικών μελετών κορυφαίων Βρετανών επιστημόνων με τίτλο «Μεταβαλλόμενες Σχέσεις», την επιμέλεια της οποίας είχε ο Μπρίνιν.
Το βασικό συμπέρασμα: η συναισθηματική ευφορία της πρώτης αγάπης μπορεί να κάνει σημαντική ζημιά στις επόμενες σχέσεις. «Τελικά, φαίνεται πως το μυστικό για τη μακρόχρονη ευτυχία σε μια σχέση είναι να έχει 'παραλείψει' κανείς την πρώτη σχέση» δήλωσε ο Μπρίνιν, σύμφωνα με τον Observer.
Η έντονη πρώτη αγάπη συχνά θέτει μη ρεαλιστικά «στάνταρντ», με βάση τα οποία οι άνθρωποι τείνουν να κρίνουν -και να κατακρίνουν- τις επόμενες σχέσεις τους, θεωρώντας τες συχνά ως βαρετές, αν όχι μια σκέτη απογοήτευση.
Αντίθετα, σύμφωνα με τους Βρετανούς ερευνητές, το κλειδί της ευτυχίας είναι να έχει κανείς μια πραγματιστική αντίληψη για το θέλει από μια σχέση και να μην προσπαθεί, συνειδητά ή ασυνείδητα, να ξαναζήσει την συγκίνηση και την ένταση της «πρώτης φοράς», όπως είπε ο Μπρίνιν.
Σύμφωνα με τη δρα Γκάιλ Μπρούερ, κοινωνική ψυχολόγο του πανεπιστημίου του Κεντρικού Λανκασάιρ, οι σχέσεις μεταξύ ενηλίκων χρειάζονται όλων των ειδών τις αρετές για να επιβιώσουν, όπως την αξιοπιστία και την αυτοδέσμευση, αλλά δύσκολα είναι συμβατές με την ένταση της πρώτης αγάπης.
Από την άλλη όμως, υπάρχει ο αντίλογος. Η καθηγήτρια ανθρωπολογίας Έλεν Φίσερ του πανεπιστημίου Rutgers (στα ελληνικά έχει μεταφραστεί το βιβλίο τηςΓιατί αγαπάμε;) πιστεύει ότι το να προσπαθεί κανείς να ανακαλέσει και να ξαναζήσει το αρχικό πάθος μιας σχέσης, συμβάλλει στη μακροημέρευση της σχέσης.
Χρησιμοποιώντας μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου, διαπίστωσε ότι η εγκεφαλική δραστηριότητα στα ζευγάρια που έχουν ένα ευτυχισμένο γάμο για πάνω από δύο δεκαετίες, είναι παρόμοια με την εγκεφαλική δραστηριότητα όσων έχουν σχέσης πάθους διάρκειας κάτω των έξι μηνών.
Σύμφωνα με τη Φίσερ, «έχουν πλέον βρεθεί αναμφισβήτητα φυσιολογικά στοιχεία που δείχνουν ότι η ρομαντική αγάπη μπορεί να διαρκέσει. Φαίνεται πως η ρομαντική αγάπη δεν υπάρχει μόνο (σ.σ. από βιολογική-εξελικτική άποψη) για να ενθαρρύνει το ξεκίνημα της δημιουργίας ενός ζευγαριού, αλλά και για να διατηρεί επίσης και να βελτιώνει τις μακρόχρονες σχέσεις».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου