Όπως πολύ σωστά λένε, αυτοί που αγνοούν την ιστορία είναι καταδικασμένοι να επαναλαμβάνουν τα λάθη του παρελθόντος. Αποδεικνύεται ότι πολλοί από τους προγόνους μας πέτυχαν τους στόχους τους μέσω της αιματηρότητας του πολέμου, κάτι που τους ανέβασε εκτός των άλλων και στο βάθρο της αγριότητας.
Νο 5: Οι Κέλτες
Η ιστορία τους, που ξεκινά από την Εποχή του Σιδήρου για να φτάσει μέχρι τις ένδοξες μάχες ενάντια στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, και η επιβίωσή τους στα βρετανικά νησιά, μέχρι τον εκχριστιανισμό τους στα χρόνια του Μεσαίωνα. Οι μεγαλύτεροι εξαγωγείς όπλων και υποδημάτων της αρχαιότητας έπνιγαν στην μπίρα τους ανίκανους βασιλιάδες. Όμως εξαφανίστηκαν λόγω της θρυλικής φυλετικής τους υπερηφάνειας.
Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι τούς θεωρούσαν βάρβαρους και πολεμοχαρείς, σύμφωνα με τον Διόδωρο τον Σικελιώτη. Διόλου τυχαία, οι ιστορικές μαρτυρίες τούς παρουσιάζουν να ζουν από τις λεηλασίες. Ακόμα και την εμφάνισή τους περιέγραφαν ως τρομακτική: "Ψηλοί, ξανθοί και ρωμαλέοι, μοιάζουν με δαίμονες του δάσους".
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, όλοι οι λαοί θεωρούσαν τους Κέλτες φοβερούς και μυστηριώδεις, κυρίαρχη πίστη που εδραιώθηκε από τις προφορικές μαρτυρίες όσων έρχονταν σ' επαφή μαζί τους.
Κάποια στιγμή έγιναν και "ενδιαφέροντες", δηλαδή επικίνδυνοι. Ωστόσο, μνημεία αφιερωμένα στη νίκη των βασιλέων της Περγάμου έναντι των Κελτών, τα οποία υπάρχουν στην Πέργαμο και στη Στοά του Αττάλου, στην Αθήνα, αναδεικνύουν τη δύναμη και την αρχοντιά των πολεμιστών τους.
Η διάρθρωση της κελτικής κοινωνίας ρυθμιζόταν από την στρατιωτική ηγεσία, η οποία αναιρούσε στην πράξη κάθε προσπάθεια σχηματισμού ενιαίας κεντρικής εξουσίας. Κατά συνέπεια, η δημιουργία μιας εκτεταμένης αυτοκρατορίας ήταν ανέφικτη με τον κατακερματισμό της εξουσίας.
Η ακμή του πολιτισμού τους, που κορυφώθηκε με μια σειρά από νίκες έναντι των αιώνιων εχθρών τους στη Μεσόγειο, ολοκληρώθηκε μεταξύ του 2ου και 1ου αιώνα π.Χ. Εκείνη την εποχή, οι Ρωμαίοι προχώρησαν σταδιακά στη γενοκτονία τους. Αφού διώχθηκαν, τελικά εκτοπίστηκαν στην Ιταλία και στη Γαλλία. Ούτε και η επέλαση των γερμανικών φυλών, που άρχισαν να εισρέουν στα εδάφη τους από την Ανατολή, δεν έγιναν αφορμή για να συσπειρωθούν προκειμένου να οργανώσουν κοινή αντίσταση ενάντια στους εισβολείς.
Θυμάστε την ταινία Braveheart, όπου ο Γκίμπσον, έχει βαμμένο το πρόσωπο του μπλε;
Οι Κέλτες κάποιες φορές ζωγράφιζαν επίσης το πρόσωπο τους μπλε και πολεμούσαν εντελώς γυμνοί, έτσι απλά. Οι Κέλτες λοιπόν δεν φοβήθηκαν ποτέ να εκτεθούν αλλά και να αποδείξουν ότι πραγματικά δεν φοβούνται τους εχθρούς τους...
Νο 4: Οι Αζτέκοι 
Οι Αζτέκοι, σύμφωνα με τις παραδόσεις, έφθασαν στη Β. Αμερική από κάποια χώρα που την έλεγαν "Αζτλάν", δηλαδή "Χώρα του Ερωδιού" στη γλώσσα των Αζτέκων. Πιθανόν, όμως, να έφθασαν στην Αμερική από την Ασία, περνώντας το Βερίγγειο Πορθμό.
Αφού περιπλανήθηκαν για αιώνες, εγκαταστάθηκαν σε μια περιοχή που την ονόμασαν Μεξικό (από το όνομα του Θεού τους Χουιτσιλοπόχτλι ή Μεξιτίλι), όπου ίδρυσαν δικό τους κράτος και δημιούργησαν ένα εξαιρετικά υψηλό πολιτισμό. Η θρησκεία τους ήταν πολυθεϊστική, συνδεδεμένη με απίθανη σκληρότητα και βαρβαρότητα, με ανθρωποθυσίες που, πολλές φορές, έπαιρναν μορφή πραγματικής σφαγής εκατοντάδων ή χιλιάδων αιχμαλώτων.
Οι νόμοι τους ήταν απίθανοι σε σκληρότητα.
Το χρόνο τον διαιρούσαν σε κύκλους, από 52 χρόνια ο καθένας.
"Ο πολιτισμός αυτός είναι το μοναδικό παράδειγμα ενός βίαιου θανάτου", γράφει ο ιστορικός Σπέγκλερ "Δεν μαράθηκε, δεν καταπιέστηκε, ούτε παρεμποδίστηκε, αλλά σ' όλο το μεγαλείο της ανάπτυξής του δολοφονήθηκε, καταστράφηκε σαν ένα ωραίο λουλούδι, που κάποιος περαστικός σκύβει και το κόβει".
Δε θα πρέπει βέβαια να ξεχάσουμε να αναφέρουμε τον κανιβαλισμό... Κάποιοι ιστορικοί πιστεύουν ότι η διατροφή ήταν ο κυριότερος λόγος για αυτές τις βιαιότητες, αφού οι Αζτέκοι δεν είχαν οικόσιτα ζώα για να τραφούν...
Νο 3: Οι Ασσύριοι
Οι Ασσύριοι ως λαός, εμφανίζονται στην περιοχή περίπου το 2500 π.Χ. Ήταν πολεμοχαρής φυλή και αποτελείτο από ένα μίγμα μη Σουμερίων και Σημιτών μεταναστών, ενώ εξαρτώντο πολιτικά από τους Σουμέριους.
Οι Ασσύριοι, σκληροί πολεμιστές καθώς ήταν, και με εξαιρετική στρατιωτική οργάνωση, άπλωσαν γρήγορα την κυριαρχία τους στη Δυτική Ασία και την Αίγυπτο. Επίσης, έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μεγάλη οικονομική ανάπτυξή της και η πλεονεκτική γεωγραφική θέση της χώρας τους. Από τα εδάφη της περνούσαν οι σπουδαιότεροι δρόμοι του ζωηρού εμπορίου της Ευρώπης με τα κράτη της Ασίας. Πρόκειται για μια τρομερή περίοδος προδοσίας και απανθρωπιάς, στυγνών βασανιστηρίων και αιματηρών ομαδικών σφαγών, θρυμματισμένων καρδιών και ονείρων.
Νο 2: Οι Σπαρτιάτες 
Το μόνο που χρειάστηκε ήταν μία ταινία για να μάθει όλος ο κόσμος ότι οι αρχαίοι Σπαρτιάτες δεν ήταν το είδος των ανθρώπων που θα θέλατε να προσκαλέσετε σε μία γιορτή. Το πιο πιθανό ήταν πως θα ερχόντουσαν, θα σας περιγελούσαν που δεν θα ήσασταν μόνιμοι στρατιώτες, και στη συνέχεια θα χτυπούσαν όλους σας τους καλεσμένους με τις λόγχες τους. Για να μην αναφέρουμε ότι θα εξαφάνιζαν όλα τα φαγητά που θα είχατε στη γιορτή...
Η Σπάρτη, ή αλλιώς Λακεδαίμονα, εθεωρείτο η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στην αρχαιότητα. Ο μύθος της Σπάρτης, μέσω της αδιάσπαστης συνέχειας της παράδοσης, εκτείνεται από την αρχαιότητα μέχρι τη σημερινή εποχή.
Οι Σπαρτιάτες, ή Λακεδαιμόνιοι, ήταν μία Δωρική πολεμική φυλή, η οποία, από ό,τι φαίνεται, αντιπαθούσε τη χειρωνακτική εργασία και προχώρησε στην υποταγή των πληθυσμών γύρω από τη Σπάρτη, μέχρι τη Μεσσηνία και την Αρκαδία, υποτάσσοντάς τους σε κτηνώδη δουλεία.
Όπως απέδειξαν με τον πιο ένδοξο τρόπο και στις Θερμοπύλες, ήταν ένας λαός πολεμιστών και αποτελούσαν το ζωντανό παράδειγμα μερικών από τις πιο θεμελιώδεις ανθρώπινες αξίες, όπως η αυτοθυσία, η συλλογική προσπάθεια και ο αγώνας για την επίτευξη του κοινού στόχου, όποιες κι αν είναι οι αντιξοότητες.
Απελευθερωμένοι από την ανάγκη του πλουτισμού, αφιέρωναν τον χρόνο τους στην εκπαίδευσή τους σύμφωνα πάντα με τα σπαρτιατικά ιδεώδη. Η στρατιωτική τους εκπαίδευση ήταν το κύριο μέλημά τους . Έτσι, έδιναν μεγάλη σημασία στη φυσική τους κατάσταση. Ασχολούνταν επίσης με το κυνήγι, τα δημόσια πράγματα και τις «λέσχες», στις οποίες δεν επιτρέπονταν οι συζητήσεις για δουλειές, παρά μόνο ό,τι θεωρείτο ευγενές.
ΣΆ αυτό το απόλυτα οργανωμένο κράτος, η διαμόρφωση ενός «πραγματικού Σπαρτιάτη» άρχιζε από τη μέρα της γέννησή του. Το κράτος ήταν εκείνο (ένα συμβούλιο από ηλικιωμένους άντρες) που αποφάσιζε αν θα ανατρεφόταν ή όχι (το «ρίξιμο» των «προβληματικών» παιδιών στον Καιάδα είναι γνωστό στην ιστορία) το νεογέννητο βρέφος, κι όχι ο πατέρας. Μέχρι τα εφτά του χρόνια, το παιδί μεγάλωνε μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον. Από τα εφτά του και μέχρι τα δέκα οχτώ τα αγόρια αποκόπτονταν από τους γονείς τους και την επιτήρησή τους αναλάμβαναν νεαροί ενήλικες Σπαρτιάτες.
Ζούσαν σε ομάδες ή αγέλες (βούες) ανάλογα με την ηλικία τους. Υποδιαιρέσεις των αγελών ήταν οι «ίλες» οι οποίες «είχαν δύναμη» πιθανώς 64 αγοριών. Στις αγέλες τα παιδιά τρέφονταν (σε κοινά συσσίτια όπου το κυρίως γεύμα ήταν ο Μέλανας Ζωμός), έπαιζαν και κοιμόντουσαν μαζί.
Οι νεοσύλλεκτοι υπόκειντο σε ξυλοδαρμούς και αναγκάζονταν να κοιμούνται στο πάτωμα, έτρωγαν τον περίφημο μέλανα ζωμό, τους ενθάρρυναν να μιλάνε όσο το δυνατόν λιγότερο (να "λακωνίζουν") και υποβάλλονταν, καθημερινά, σε ολοήμερες στρατιωτικές ασκήσεις. Η αποφοίτησή τους από την στρατιωτική εκπαίδευση προέβλεπε το να σκοτώσουν έναν σκλάβο χωρίς να γίνουν αντιληπτοί.
Το ρητό τους ήταν "ή ταν ή επί τας", που σημαίνει ότι θα γυρνούσαν από την μάχη είτε ζωντανοί, κάτω από την ασπίδα τους, είτε νεκροί, μεταφερόμενοι πάνω στην ασπίδα τους, αλλά ποτέ σαν λιποτάκτες, έχοντας πετάξει την ασπίδα τους και έχοντας εγκαταλείψει το πεδίο της μάχης.
Νο 1: Οι Μογγόλοι
Φανταστείτε ένα στάδιο, το οποίο είναι γεμάτο με κόσμο, δηλαδή γύρω στα 100.000 άτομα. Φανταστείτε τώρα 400 παρόμοια στάδια, γεμάτα με ανθρώπους. Τώρα υποθέστε ότι όλοι αυτοί κείτονται νεκροί...
Όπως πολύ καλά καταλάβατε, πρόκειται για τα θύματα της αιμοσταγούς φυλής, υπό την ηγεσία του Τζένγκις Χαν και άλλων πολιτικών που σκότωσαν 40 εκατομμύρια ανθρώπους.
Ο Τζένγκις Χαν, στις αρχές του 13ου αι., δημιούργησε μια τεράστια μογγολική αυτοκρατορία. Κατοπινοί Μογγόλοι ηγεμόνες έφτασαν μέχρι τη Συρία, τη Μ. Ασία, την κεντρική Ευρώπη και τη νότια Κίνα.
Οι Μογγόλοι άρχισαν να παρακμάζουν το 17ο αι. και υποτάχτηκαν στους Κινέζους και τους Ρώσους.
Κατά τη διάρκεια μιας επέμβασης στην Ινδία, γνωστός Μογγόλος στρατηγός κατασκεύασε μια πυραμίδα από 90.000 ανθρώπινα κεφάλια, μπροστά από τα τείχη στο Δελχί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου