Μια ηλιόλουστη μέρα 58 χρόνια πριν, πέντε μαχητικά αεροσκάφη απογειώνονται για να εκτελέσουν μία εκπαιδευτική πτήση ρουτίνας από τη βάση τους. Η εξαφάνιση των αεροπλάνων και οι μυστηριώδεις συνθήκες υπό τις οποίες έλαβε χώρα γεννάει το περιβόητο μυστήριο του Τριγώνου των Βερμούδων!
Το Τρίγωνο των Βερμούδων ορίζεται γεωγραφικά από το Μαϊάμι της Φλόριντας, το Σαν Χουάν του Πουέρτο Ρίκο και τα νησιά των Βερμούδων. Η περιοχή άρχισε να αποκτά τη φήμη της μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, με την κορύφωση να έρχεται στις δεκαετίες του '60 και του '70.
Ασυνήθιστα περιστατικά ωστόσο είχαν λάβει χώρα στην περιοχή πολύ πριν κορυφωθεί η φήμη της περιοχής. Οι θάλασσες της περιοχής ήταν γεμάτες μυστήριο και κινδύνους για τους ναυτικούς.
Το όνομα Τρίγωνο των Βερμούδων πρωτοεμφανίστηκε το 1964 σε ένα άρθρο του V. Gaddis, στο περιοδικό Argosy. Ως τα μέσα της δεκαετίας του 1970, διάφοροι «ερευνητές» ασχολήθηκαν με το δολοφονικό τρίγωνο, τροφοδοτώντας με υλικό σωρεία βιβλίων και το Χόλιγουντ.
Πολλές ήταν οι «εξωτικές» θεωρίες οι οποίες προτάθηκαν για την εξήγηση των μυστηριωδών εξαφανίσεων. Οι ερμηνείες που έχουν προταθεί για την εξήγηση του «φαινομένου» κινούνται στη σφαίρα του υπερφυσικού: από αυτές που υποστηρίζουν ότι στην περιοχή υπάρχει μια «σκουληκότρυπα», από την οποία τα εξαφανισμένα πλοία και αεροπλάνα έχουν περάσει σε άλλη διάσταση του χώρου και του χρόνου, ως και εκείνες που μιλάνε για αστρικές πύλες, δολοφονικές ακτίνες από την Ατλαντίδα και απαγωγές από εξωγήινους.
Η αλήθεια όμως, όπως υποστηρίζουν πολλοί, είναι πολύ πιο απλή. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι η αναξιόπιστη Μητέρα Φύση, το ανθρώπινο λάθος, ο κακός σχεδιασμός αλλά και η κακοτυχία μπορούν να εξηγήσουν πολλές από τις περιπτώσεις εξαφανίσεων.
«Η περιοχή αποτελούσε πολυσύχναστο σταυροδρόμι, από τις πρώτες κιόλας μέρες των εξερευνητικών αποστολών,» σχολιάζει ο John Reilly, ιστορικός από την Αμερική.
Ο μύθος του Τρίγωνου των Βερμούδων θα είναι για πάντα άρρηκτα συνδεδεμένος με την εξαφάνιση του Σμήνους 19, την 5η Δεκεμβρίου του 1945. Το μοιραίο Σμήνος 5 τορπιλοπλάνων τύπου TBM-3 Avenger του Αμερικανικού Ναυτικού ξεκίνησε από το Fort Lauderdale της Φλόριντας, για μια περιπολία ρουτίνας, διάρκειας περίπου 2 ωρών. Με επικεφαλή τον υποσμηναγό Charles Taylor, σκοπός ήταν η πτήση ρουτίνας στη θρυλική περιοχή.
To 1945, πριν την εποχή του GPS, οι πιλότοι των αεροσκαφών πάνω από θάλασσα, ελλείψει σημείων αναφοράς στο έδαφος, στηρίζονταν σε ένα χάρτη, ένα καλό ρολόι, μια πυξίδα και τα όργανα του αεροσκάφους για να κινηθούν με ασφάλεια προς ένα προορισμό.
Ο έλεγχος των πληρωμάτων εδάφους έδειξε ότι τα αεροσκάφη ήταν σε απόλυτα καλή κατάσταση. Ο καιρός στην περιοχή είχε χαρακτηρισθεί ως ευνοϊκός και η κατάσταση της θάλασσας «μέτρια προς αγριεμένη». Λίγη ώρα πριν την αναμενόμενη ώρα άφιξης των αεροπλάνων πίσω στη βάση τους, ο πύργος ελέγχου του Fort Lauderdale κατέγραψε μια σειρά περιέργων μηνυμάτων από τον επικεφαλής του Σμήνους 19, ο οποίος έμοιαζε να βρίσκεται σε κατάσταση σύγχυσης. Η επαφή χάνεται για περίπου 10 λεπτά. Όταν αυτή αποκαθίσταται, ο πύργος ελέγχου καταγράφει τις φωνές διαφόρων πιλότων του Σμήνους, οι οποίοι ακούγονται αποπροσανατολισμένοι. Ο πύργος ελέγχου της βάσης (Fort Lauderdale) συμβουλεύει τον επικεφαλής του Σμήνους να πετάξει προς τον ήλιο (δυτικά) ώστε να βρει στεριά.
Κάποιο από αυτά τα μηνύματα φάνηκε να αναφέρει ότι τα καύσιμα των αεροσκαφών είχαν σχεδόν τελειώσει, ενώ ένα άλλο μιλούσε για πυξίδες που «πηγαίνουν σαν τρελές». Τα τελευταία λόγια που ακούστηκαν από το Σμήνος 19 ήταν: «Φαίνεται να μπαίνουμε σε άσπρα νερά. Είμαστε εντελώς χαμένοι»
Ένα περιπολικό υδροπλάνο PBM-5 Martin Mariner απογειώθηκε σε βοήθεια του Σμήνους 19, όμως λίγα λεπτά μετά χάθηκε και αυτό. Ποτέ κανείς δεν άκουσε κάτι, ούτε και βρέθηκε κανένα ίχνος από τα 5 τορπιλοπλάνα και το υδροπλάνο που έσπευσε σε βοήθειά τους.
Σε μια τελική αναφορά του Ναυτικού, η εξαφάνιση του Σμήνους 19 αποδόθηκε σε ανθρώπινο λάθος. Η οικογένεια όμως του Taylor διαμαρτυρήθηκε και μετά από μερικές αναθεωρήσεις, η απόφαση άλλαξε σε «αιτίες και λόγους άγνωστους.» Ωστόσο, η λογικότερη θεωρία ως προς το γιατί εξαφανίστηκαν οι άτυχοι ιπτάμενοι εστιάζεται στην πειραματική πυξίδα μολύβδου, που είχε ο υπολοχαγός Taylor και η οποία προφανώς απέτυχε στο έργο της.
Τα εκπαιδευτικά αεροπλάνα δεν εξοπλίστηκαν ποτέ με τα συνηθισμένα όργανα πλοήγησης. Η ομάδα αποπροσανατολίστηκε και απλά, αν και τραγικά, έμεινε από καύσιμα. Καμία μυστήρια δύναμη δεν ήταν πιθανό να έχει εμπλακεί εκτός από τη μυστήρια δύναμη της βαρύτητας στα αεροπλάνα χωρίς καύσιμα.
Είναι αλήθεια ότι ένα από τα αεροπλάνα διάσωσης πέταξε προς τα επάνω αμέσως μετά την απογείωση, αλλά αυτό οφειλόταν πιθανώς σε μια ελαττωματική δεξαμενή αερίου παρά σε οποιεσδήποτε μυστήριες δυνάμεις. Κατά τη διάρκεια των ετών έχουν υπάρξει εκατοντάδες άρθρα, βιβλία και τηλεοπτικά προγράμματα, προωθώντας το μυστήριο του τριγώνου των Βερμούδων.
Από την περιοχή του Τριγώνου περνούσε, κατά τη δεκαετία του '60 και τις αρχές αυτής του '70, η γραμμή μηδενικής απόκλισης του μαγνητικού πόλου από τον γεωγραφικό Βορρά. Πρόκειται για μια γραμμή μεσημβρινού, η οποία μετακινείται με την πάροδο του χρόνου, καθώς μετακινούνται και οι μαγνητικοί πόλοι της Γης. Κατά κανόνα, οι κατευθύνσεις προς το μαγνητικό και το γεωγραφικό Βορρά έχουν απόκλιση έως και 20ο.
Αυτή η απόκλιση σημειώνεται στους χάρτες ναυσιπλοΐας, έτσι ώστε να λαμβάνεται υπ΄όψιν στην χάραξη και τήρηση της πορείας. Σήμερα, η γραμμή μηδενικής απόκλισης βρίσκεται δυτικά της Φλόριντα και διασχίζει τον Κόλπο του Μεξικού.
Η περιοχή του Τριγώνου χαρακτηρίζεται επίσης από μεγάλα βάθη ωκεανού και ιδιαίτερα μετεωρολογικά φαινόμενα. Το βάθος του ωκεανού είναι στα περισσότερα σημεία κάτω από τα 5.500 μέτρα, ενώ στα ανοιχτά των ακτών του Πουέρτο Ρίκο βρίσκεται το βαθύτερο σημείο του Ατλαντικού Ωκεανού, με βάθος περίπου 8.300 μέτρα.
Ο καιρός είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητος και απρόβλεπτος. Ακόμα και όταν οι ευρείας κλίμακας προγνώσεις είναι καλές, είναι πιθανό να αναπτυχθούν απότομα θύελλες με ταχύτητες ανέμου έως και 75 κόμβους, οι οποίες είναι περιορισμένες, χωρικά, σε μικρά τμήματα της θάλασσας, αλλά τρομερά βίαιες.
«Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα της περιοχής είναι οι τυφώνες,» σχολιάζει ο Dave Feit, από την υπηρεσία NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration). Παρόλα αυτά ο Feit, τονίζει ότι το Ρεύμα του Κόλπου, που εισέρχεται στον Ατλαντικό από την περιοχή ανάμεσα στη Φλόριντα και τις Μπαχάμες, αποτελεί έναν ακόμα σημαντικό παράγοντα.
Πρόκειται για ένα ποτάμι μέσα στη θάλασσα, το οποίο χαρακτηρίζεται από θερμοκρασία υψηλότερη κατά 10οC από τα νερά του ωκεανού και από αυξημένη περιεκτικότητα σε αλάτι. Τα νερά του Ρεύματος κινούνται, στη συγκεκριμένη περιοχή, με ταχύτητα περίπου 4 κόμβων την ώρα και κατεύθυνση βόρεια - βορειοανατολικά.
Το Ρεύμα του Κόλπου είναι υπεύθυνο για πολλά έντονα και αιφνίδια καιρικά φαινόμενα. Όταν φυσούν δυνατοί βορειοανατολικοί άνεμοι, η θάλασσα αγριεύει και μπορεί να σηκώσει κύματα 10-15 μέτρα, ύψος ικανό να βυθίσει ή να αναποδογυρίσουν μικρά σκάφη.
«Εάν υπάρχουν οι κατάλληλες ατμοσφαιρικές συνθήκες, τότε μπορεί να δημιουργηθούν πολύ μεγάλα κύματα,» σχολιάζει ο Feit. «Εάν το ύψος των κυμάτων φτάσει τα 2.5 μέτρα έξω από το Ρεύμα του Κόλπου τότε θα είναι δύο ή τρείς φορές μεγαλύτερο μέσα σε αυτόν. Οι ναυτικοί μπορούν να αναγνωρίσουν ορισμένες φορές το Ρεύμα του Κόλπου από τα σύννεφα και τις καταιγίδες στην περιοχή.»
Επίσης η ακτοφυλακή τονίζει ότι απρόβλεπτα περιστατικά καταιγίδων στην Καραϊβική και τον Ατλαντικό μπορούν να προκαλέσουν ρεύματα που συχνά σπείρουν την καταστροφή.
Παρόλα αυτά, ποιος θα μπορούσε να αντισταθεί στο μυστήριο του Τριγώνου των Βερμούδων, όταν έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα στην τρομακτική ιδέα ενός μυθικού θαλάσσιου ζώου, που βουλιάζει ανυπεράσπιστα πλοία ή εξωγήινους, που απαγάγουν ανθρώπους και στο ανθρώπινο λάθος, την κακή σχεδίαση και τις ιδιαίτερες κλιματολογικές συνθήκες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου