Ο πλούτος φέρνει την... αγένεια διαπιστώνει επιστημονική έρευνα

Ακριβές και κακές συνήθειες...

Αθήνα: Μια τσάντα που αποτελεί τελευταία λέξη της μόδας ή ένα κοστούμι Armani μπορεί να δείξει ότι κάποια ή κάποιος έχει αρκετά χρήματα στο λογαριασμό τους. Όμως, όπως υποστηρίζει μία νέα επιστημονική έρευνα, το ίδιο μήνυμα τελικά μπορεί να «περάσει» και η γλώσσα του σώματος ή απλώς η ίδια η...γλώσσα..

Απλούστατα, οι πιο πλούσιοι είναι πιο αγενείς, όταν μιλάνε με τους άλλους.

Οι ψυχολόγοι Μάικλ Κράους και Ντάχερ Κέλτνερ του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Μπέκλεϊ, σύμφωνα με την ηλεκτρονική υπηρεσία Live Science, βιντεοσκόπησαν διάφορες τετ-α-τετ συνομιλίες ανθρώπων αναλύοντας κυρίως ορισμένες χειρονομίες που δείχνουν το επίπεδο ενδιαφέροντος για τον άλλο.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Psychological Science

Η βασική διαπίστωση είναι ότι όσοι έχουν υψηλότερο κοινωνικοοικονομικό στάτους, έχουν και πιο «αγενή» συμπεριφορά την ώρα που μιλάνε, μεταξύ άλλων περιποιούμενοι τον εαυτό τους, μουτζουρώνοντας αδιάφορα χαρτιά όταν συνομιλούν με τον άλλον ή κάνοντας συνεχώς νευρικές κινήσεις ανυπομονησίας.

Από την πλευρά, τα άτομα χαμηλότερου κοινωνικοοικονομικού επιπέδου δείχνουν περισσότερα σημάδια του τύπου «ενδιαφέρομαι», όπως γέλια ή σήκωμα των φρυδιών.

Οι πλουσιότεροι κατά μέσο όρο έπαιζαν νευρικά με ένα κοντινό αντικείμενο κατά μέσο όρο επί δύο δευτερόλεπτα στη διάρκεια μια δίλεπτης συνομιλίας τους, ενώ οι φτωχότεροι δεν έπαιζαν σχεδόν καθόλου.

Οι πλουσιότεροι, για σύντομα διαστήματα, έκαναν κινήσεις περιποίησης στο δικό τους σώμα, ενώ οι φτωχότεροι ποτέ. Οι φτωχότεροι κουνούσαν τα κεφάλια τους, γέλαγαν και σήκωναν τα φρύδια τους για τουλάχιστον δύο δευτερόλεπτα περισσότερο από τους πλουσιότερους.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η διαφορά στη συμπεριφορά έχει τις ρίζες της στο ζωικό μας παρελθόν και αντιστοιχεί στα σήματα που στέλνουν και σήμερα ζώα όπως τα παγώνια, φουντώνοντας τις ουρές τους για να περάσουν μηνύματα του τύπου «δες 
πόσο ωραίος είμαι»!

Οι πλουσιότεροι άνθρωποι δεν νοιάζονται αν θα γνέφουν με το κεφάλι τους ότι συμφωνούν ή αν θα γίνουν πιο αρεστοί με το να γελάσουν, κάτι που έχουν ανάγκη όμως οι φτωχότεροι που είναι και πιο εξαρτημένοι από τη γνώμη των άλλων.