Ζώο που είχε εξαφανιστεί επανήλθε στη ζωή για πρώτη φορά μετά την κλωνοποίηση του από κατεψυγμένο τμήμα ιστού.
Ο αίγαγρος των Πυρηναίων, ένα είδος ορεσίβιου αγριοκάτσικου, είχε επισήμως ανακηρυχτεί εξαφανισμένο είδος το 2000, όταν το τελευταίο ζώο του είδους του βρέθηκε νεκρό στη βόρεια Ισπανία.
Λίγο πριν το θάνατο του, επιστήμονες διατήρησαν δείγματα δερματικού ιστού από το ζώο μέσα σε υγρό άζωτο.
Παίρνοντας το DNA από τα δείγματα αυτά, οι επιστήμονες κατάφεραν να αντικαταστήσουν το γενετικό υλικό των ωαρίων από ήμερες κατσίκες, και να κλωνοποιήσουν έναν θηλυκό αίγαγρο Πυρηναίων, ή μπουκάρδο, όπως ονομάζεται στο ζώο αυτό στην περιοχή.
Δυστυχώς, το νεογέννητο ερίφιο πέθανε λίγο μετά τη γέννα λόγω ανεπάρκειας στους πνεύμονες. Και άλλα κλωνοποιημένα ζώα έχουν γεννηθεί με πνευμονική ανεπάρκεια.
Ωστόσο, η επαναστατική μέθοδος έχει αυξήσει τις ελπίδες ότι μια μέρα θα μπορέσουμε να σώσουμε τα είδη που απειλούνται, επαναφέροντας τα στη ζωή με τη χρήση κατεψυγμένων ιστών.
Έχει επίσης αυξηθεί η πιθανότητα μια μέρα να μπορέσουμε να αναπαράγουμε προϊστορικά είδη όπως τα μαμούθ και οι δεινόσαυροι.
Ο Δόκτωρ Jose Folch, από το Ινστιτούτο Έρευνας και Τεχνολογίας Τροφίμων του Άραγκον, στη Σαραγόσα της Ισπανίας, ήταν ο επικεφαλής της έρευνας σε συνεργασία με συνεργάτες του από το Εθνικό Ερευνητικό Ινστιτούτο για τη Γεωργία και τα Τρόφιμα στη Μαδρίτη.
Ο καθηγητής είπε: «Το ερίφιο που γεννήθηκε ήταν γενετικά πανομοιότυπο με το μπουκάρδο. Σε είδη όπως το μπουκάρδο, η κλωνοποίηση αποτελεί τη μοναδική πιθανότητα αποφυγής της εξαφάνισης τους.»
Ο αίγαγρος των Πυρηναίων, ο οποίος έχει χαρακτηριστικά καμπυλωτά κέρατα, ήταν κάποτε διαδεδομένο είδος στις περιοχές της βόρειας Ισπανίας και των Γαλλικών Πυρηναίων. Ωστόσο, το εκτεταμένο κυνήγι κατά τον 19ο αιώνα μείωσε σημαντικά τον πληθυσμό του είδους σε λιγότερα από 100 άτομα.
Το 1973 ανακηρύχθηκαν προστατευόμενο είδος, αλλά μέχρι το 1981 είχαν μείνει μόνο 30 άτομα εν ζωή στο Εθνικό Πάρκο Ορντέσα, στην Περιφέρεια Άραγκον των Πυρηναίων.
Το τελευταίο μπουκάρδο, ένα 13χρονο θηλυκό με το όνομα Σέλια, βρέθηκε νεκρό από δασοφύλακες τον Ιανουάριο του 2000 κοντά στα σύνορα με τη Γαλλία.
Ο Δρ. Folch και οι συνεργάτες του είχαν, τον προηγούμενο χρόνο, αιχμαλωτίσει τη Σέλια, και κράτησαν δείγμα ιστού από το αυτί της.
Χρησιμοποιώντας τεχνικές παρόμοιες με αυτές που χρησιμοποιήθηκαν για την κλωνοποίηση του προβάτου Ντόλι, που ονομάζονται πυρηνική μεταφορά, οι ερευνητές κατάφεραν να μεταμοσχεύσουν DNA από τον ιστό στα ωάρια της ήμερης αίγας για να δημιουργήσουν 439 έμβρυα, 57 εκ των οποίων εμφυτεύθηκαν σε παρένθετες θηλυκές.
Μόνο επτά από τα έμβρυα κατέληξαν σε εγκυμοσύνες, ενώ μόνο μια από τις αίγες έφερε τελικά στη ζωή ένα θηλυκό μπουκάρδο, το οποίο πέθανε επτά λεπτά αργότερα λόγω αναπνευστικών δυσκολιών, πιθανώς λόγω της χρήσης προβληματικού DNA στη δημιουργία κλώνου.
Άλλη έρευνα, ενός Ιάπωνα γενετιστή, αύξησε τις ελπίδες για την επαναφορά στη ζωή ειδών που πέθαναν πολλά χρόνια πριν. Στην εν λόγω έρευνα, κλωνοποιήθηκαν ποντίκια από κύτταρα που είχαν καταψυχθεί 16 χρόνια πριν.
Ωστόσο, οι προσπάθειες να επαναφέρουμε είδη, όπως το μαμούθ, βρίσκονται αντιμέτωπες με δυσκολίες καθώς το DNA που καταψύχεται αλλοιώνεται με το χρόνο και δημιουργεί κενά στις γενετικές πληροφορίες.
Ομάδα ερευνητών όμως τον περασμένο χρόνο δημοσίευσε το σχεδόν ολοκληρωμένο γονιδίωμα του μαμούθ, το οποίο απεβίωσε 10,000 χρόνια πριν, αναζωπυρώνοντας έτσι τις υποθέσεις για αναπαραγωγή του συγκεκριμένου είδους καθώς και άλλων προϊστορικών ζώων.
Μια σειρά από ερευνητικά προγράμματα ανά τον κόσμο έχουν ξεκινήσει προσπάθειες για την αποθήκευση ιστών και DNA ειδών υπό εξαφάνιση. Η Ζωολογική Εταιρεία του Λονδίνου και το Εθνικό Μουσείο Ιστορίας ίδρυσαν την Παγωμένη Κιβωτό με σκοπό τη συγκέντρωση και διατήρηση του DNA χιλιάδων ζώων προτού εξαφανιστούν πλήρως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου