Νέα αναβολή μέχρι το φθινόπωρο για την επαναλειτουργία του LHC

Αποτελέσματα το 2010

Οι γιγάντιοι μαγνήτες της σήραγγας πρέπει να ψυχθούν εκ νέου σχεδόν μέχρι το απόλυτο μηδένAssociated Press

Γενεύη: Οι εργασίες επισκευής στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων θα διαρκέσουν περισσότερο από ό,τι είχε εκτιμηθεί και έτσι το γιγάντιο μηχάνημα θα επαναλειτουργήσει στα τέλη Σεπτεμβρίου αντί το καλοκαίρι, ανακοίνωσε το CERN.

Οι πρώτες συγκρούσεις πρωτονίων μέσα στην υπόγεια σήραγγα του LHC θα πραγματοποιηθούν τον Οκτώβριο, έπειτα από την ψύξη του συστήματος λίγο πάνω από το απόλυτο μηδέν.

Θα ακολουθήσει μια σύντομη διακοπή για τεχνικούς λόγους τα Χριστούγεννα του 2009 και στη συνέχεια θα ξεκινήσει η κύρια φάση των πειραμάτων, με τα πρώτα αποτελέσματα να γίνονται διαθέσιμα εντός του 2010, εξηγεί ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικής Έρευνας.

«Το νέο χρονοδιάγραμμα είναι χωρίς αμφιβολία το καλύτερο τόσο για τον LHC όσο και για τουυς φυσικούς που περιμένουν δεδομένα» δήλωσε ο γενικός διευθυντής του CERN Ρολφ Χόιερ.«Είναι επιφυλακτικό, εξασφαλίζοντας ότι όλες οι απαραίτητες εργασίες στον LHC θα ολοκληρωθούν πριν ξεκινήσουμε, ωστόσο επιτρέπει την έναρξη της έρευνας εντός της φετινής χρονιάς» πρόσθεσε.

Το νέο χρονοδιάγραμμα αντιστοιχεί σε καθυστέρηση έξι εβδομάδων σε σχέση με τον προηγούμενο σχεδιασμό, το οποίο προέβλεπε ότι η ψύξη της σήραγγας θα είχε ολοκληρωθεί στις αρχές Ιουλίου.

Ο LHC είχε τεθεί εκτός λειτουργίας το Σεπτέμβριο λίγο μετά τα εγκαίνιά του λόγω μιας ηλεκτρολογικής βλάβης που οδήγησε στη διαρροή έξι τόνων υγρού ήλιου μέσα στη σήραγγα.

Όταν επαναλειτουργήσει, ο LHC θα είναι ο μόνος επιταχυντής του κόσμου με αρκετή ισχύ ώστε να αναδημιουργήσει τις συνθήκες που επικρατούσαν λίγες στιγμές μετά το Μπιγκ Μπαγκ που γέννησε το Σύμπαν.

Μέσα στην κυκλική σήραγγα του επιταχυντή, μήκους 27 χιλιομέτρων, δυο δέσμες πρωτονίων θα συγκρούονται κινούμενες σε αντίθετες κατευθύνσεις σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. 

Τα υποατομικά συντρίμμια των συγκρούσεων θα προσφέρουν νέα στοιχεία για τη σκοτεινή ύλη, τη σκοτεινή ενέργεια, τη θεωρία των «υπερσυμμετρικών» σωματιδίων, καθώς και για το υποθετικό σωματίδιο Χιγκς, γνωστό και ως «σωματίδιο του Θεού», το οποίο θα εξηγούσε πώς η ύλη αποκτά μάζα.