Όσο περισσότερο κάποιος μας μοιάζει, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να τον βοηθήσουμε, αποκαλύπτουν ερευνητές.
Αισθανόμαστε περισσότερο αλτρουιστές με αυτούς που μας μοιάζουνε επειδή στο παρελθόν, οι πρόγονοι μας υπέθεταν ότι είναι συγγενείς, σύμφωνα με μια έρευνα.
Το ένστικτο χρονολογείται από τότε που δεν υπήρχαν καθρέπτες και ο ι άνθρωποι μπορούσαν να μάθουν το πώς έμοιαζε ο συγγενής τους μόνον εξετάζοντας προσεχτικά τα πρόσωπα των μελών της οικογένειας.
Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Biology Letters, αποκάλυψε ότι ελκόμαστε ακόμα περισσότερο προς αυτούς που μοιάζουν με μας απ ότι προς τους συγγενείς μας, εάν η ομοιότητα είναι αρκετά έντονη.
Οι ερευνητές κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα μετά από μελέτη 70 μονοζυγωτικών ενήλικων διδύμων τα οποία, αν και γενετικά ταυτόσημα, με την πάροδο του χρόνου έμοιαζαν λιγότερο.
Στη συνέχεια, αλλοίωσαν τις φωτογραφίες των συμμετεχόντων με τη βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας, αναμιγνύοντας τες με το πρόσωπο ενός μοντέλου έτσι ώστε το τελικό πρόσωπο να ομοιάζει σε αυτούς ή στον έτερο δίδυμο.
Κατόπιν, τους ρώτησαν ποιο πρόσωπο θα προτιμούσαν να σώσουν από πιθανό κίνδυνο και ποιο από τα αδέρφια διαφορετικού φύλου θα προτιμούσαν να παντρεύονταν.
Σχεδόν στα δύο τρίτα των περιπτώσεων, το πρόσωπο το οποίο έμοιαζε με τους ίδιους προτιμήθηκε, ποσοστό ιδιαίτερα υψηλό για να αποδοθεί στην τύχη.
Η Δρ. Paola Bressan, του Πανεπιστημίου της Πάντοβα στην Ιταλία, είπε: «Η εργασία μας κατέδειξε ότι ένας ξένος που μας μοιάζει αποσπά την προσοχή μας περισσότερο από έναν άγνωστο που μοιάζει σε κοντινό συγγενικό πρόσωπο – ακόμα και τόσο κοντινό όσο ο μονοζυγωτικός δίδυμος αδελφός μας, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, είναι και γενετικώς ταυτόσημος μας. »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου