Το δημοφιλές αλλά αμφισβητούμενο θέμα των επιθανάτιων εμπειριών έχει κερδίσει το ενδιαφέρον των επιστημόνων. Υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι θεωρούν το φαινόμενο ως πύλη στο υπερπέραν. Ποια είναι όμως η αλήθεια;
Η εξωσωματική εμπειρία, κατά την οποία ένα άτομο "βγαίνει" από το σώμα του με την μορφή (ή μάλλον με τη μη-μορφή) πνεύματος, που κάποιοι αποκαλούν "αστρική προβολή", και περιφέρεται υπεριπτάμενο, το φως στο τούνελ αναφέρονται συχνά από ανθρώπους που βρέθηκαν στη μονάδα επειγόντων περιστατικών.
Τόσο θεολόγοι όσο και φιλόσοφοι ασχολούνται εδώ και χρόνια με το θέμα. Η επιστημονική κοινότητα τώρα ερευνά για να δώσει απάντηση σε ένα από τα πιο επίμονα ζητήματα που αφορούν τα ζωή. Τι συμβαίνει με το πνεύμα μας όταν πεθαίνουμε;
Μια ομάδα Βρετανών και Αμερικανών επιστημόνων θα πραγματοποιήσει ένα πείραμα για να μελετήσει περισσότερα από 1,500 περιστατικά καρδιακών προσβολών τα τελευταία τρία χρόνια. Οι επιστήμονες θέλουν να εξετάσουν εάν οι άνθρωποι χωρίς παλμούς και εγκεφαλική δραστηριότητα μπορούν να βιώσουν εξωσωματικές εμπειρίες.
Σημαντικό ρόλο στο πείραμα έχει η έρευνα που αφορά εκείνους που αναφέρουν ότι «άφησαν» το σώμα τους ενώ ήταν κλινικά νεκροί ή απλά φαντάστηκαν την ανάσταση τους.
Το πρόγραμμα Awareness, τμήμα της μεγαλύτερης έρευνας στον κόσμο για τις επιθανάτιες εμπειρίες (Aware), είναι η επέκταση του πιλοτικού προγράμματος, που ξεκίνησε από το πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον και ειδικεύεται στην μελέτη του ανθρώπινου εγκεφάλου, της συνείδησης και του θανάτου.
Περίπου 25 κέντρα στην Αμερική και τη Βρετανία, συμπεριλαμβανομένων του νοσοκομείου Addenbrooke στο Cambridge, του πανεπιστημιακού νοσοκομείου στο Birmingham και τους νοσοκομείου Morriston στο Swansea της Ουαλίας θα συμμετάσχουν στο πείραμα.
Μέσα στα επόμενα τρία χρόνια σχεδόν 15,000 ασθενείς, που πάσχουν από καρδιακά νοσήματα, θα μεταφερθούν στα παραπάνω νοσοκομεία. Σχεδόν 1,500 άτομα πιθανότατα θα βιώσουν την επιθανάτια εμπειρία.
Για να εξεταστεί εάν τέτοιου είδους εμπειρίες συμπεριλαμβάνουν το πνεύμα που αφήνει το σώμα, θα τοποθετηθούν φωτογραφίες στις περιοχές των νοσοκομείων που συμβαίνουν πιο συχνά καρδιακά επεισόδια, όπως σε μονάδες εντατικής θεραπείας. Οι εικόνες θα είναι ορατές μόνο σε κάποιον που έχει την ικανότητα να ίπταται. Εάν οι ασθενείς μπορέσουν να περιγράψουν αυτές τις φωτογραφίες, τότε οι ερευνητές συμφωνούν ότι η επιστήμη θα πρέπει να αναθεωρήσει τις απόψεις της για τον εγκέφαλο και τον τρόπο που λειτουργεί.
Σύμφωνα με τον Δρ. Sam Parnia, υπεύθυνο του προγράμματος Human Consciousness, η έρευνα αυτή θα βοηθήσει στη διάδοση της ιδέας ότι ο ίδιος ο θάνατος δεν είναι τίποτα άλλο από ένα απλό γεγονός. «Ο θάνατος δεν είναι μια ιδιαίτερη στιγμή. Πρόκειται για μια διαδικασία που ξεκινάει όταν η καρδιά σταματάει να χτυπάει, οι πνεύμονες σταματήσουν να λειτουργούν και ο εγκέφαλος πάψει να λειτουργεί.»
«Στη συνέχεια ακολουθεί ένα χρονικό διάστημα, το οποίο κυμαίνεται από μερικά δευτερόλεπτά έως μια ώρα ή περισσότερο, κατά το οποίο οι ιατρικές προσπάθειες μπορεί να επιτύχουν την επαναλειτουργία της καρδιάς, αντιστρέφοντας την διαδικασία του θανάτου.»
Σε γενικές γραμμές, η δεσπόζουσα τάση στην ιατρική περιγράφει τις εξωσωματικές εμπειρίες ως προϊόν φαντασίας κατά τη διάρκεια της επαναφοράς στη ζωή.
Η έρευνα αυτή ίσως μας βοηθήσει να εξηγήσουμε για ποιο λόγο οι ασθενείς δίνουν ακριβείς μαρτυρίες για ό,τι τους συνέβη ενώ βρίσκονταν σε κώμα.
«Το πείραμα έχει ως στόχο να δώσει απαντήσεις στο θέμα μια και καλή,» αναφέρει ο Δρ. Parnia. «Οι εξωσωματικές εμπειρίες μπορεί να είναι απλά προϊόν της φαντασίας μας, μόνο όμως μέχρι να το διαπιστώσουμε.»
Για την Heather Sloan, πρώην νοσοκόμα από το Σαουθάμπτον, η έρευνα ίσως να βοηθήσει στην κατανόηση της αίσθησης της αιώρησης πάνω από το σώμα μας και την είσοδο στο τούνελ καθώς βρίσκεται κάποιος στην εντατική.
«Έχω συναντήσει τόσους πολλούς ανθρώπους με παρόμοιες εμπειρίες,» αναφέρει η προηγούμενη. «Δεν αμφιβάλω ότι είμαστε μόνο σάρκα και οστά, όμως εάν η επιστήμη καταφέρει να το αποδείξει θα ήταν θαυμάσιο.»
Η Heather Sloan, που υπέφερε από εσωτερική αιμορραγία, όπως δήλωσε, βίωσε και η ίδια μια εξωσωματική εμπειρία. «Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι η διαδρομή προς το νοσοκομείο, μετά λιποθύμησα. Όταν συνήλθα στάθηκα στα πόδια μου και άρχισα να προσφέρω νοσηλεία, λίγα λεπτά αργότερα συνειδητοποίησα ότι στο κρεβάτι βρισκόμουν εγώ. Στην συνέχεια ένιωσα ότι άφηνα το σώμα μου και κατευθυνόμουν προς το φως που με περίμεναν εκατοντάδες άνθρωποι.»
«Άρχισα να θλίβομαι επειδή άφηνα πίσω μου μια 18χρονη κόρη. Ρώτησα εκείνους του ανθρώπους γιατί βρισκόμουν εκεί και μου είπαν επειδή έχασα το μωρό μου. Δεν ήξερα καν ότι ήμουν έγκυος. Τελικά ένιωσα ότι μου επετράπη να γυρίσω πίσω και ξεκίνησα την πορεία προς το σώμα μου. Το επόμενο που θυμάμαι είναι να είμαι περιτριγυρισμένη από το προσωπικό του νοσοκομείο. Μου είπαν ότι έχασα το μωρό μου, αλλά φυσικά αυτό το ήξερα ήδη.»
The BlogK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου