Στην αρχαία ελληνική τέχνη, η ψυχή απεικονίζεται ως μια όμορφη νεαρή γυναίκα με φτερά. Αργότερα, ο χριστιανισμός την ζωγραφίζει στην εικόνα του κάθε ανθρώπου, ανάλογα με τις πράξεις του. Σήμερα η νευροβιολογία μάς λέει ότι η ψυχή δεν υπάρχει. Αν υπήρχε ποτέ μια επινοημένη «ύπαρξη» για να εξυπηρετήσει τις ευχές μας, η ψυχή θα ήταν σίγουρα αυτή που θα κατείχε τα σκήπτρα...
Η λέξη «ψυχή» κυριολεκτικά σημαίνει «πνοή», δηλαδή την ένδειξη της ζωής στο σώμα, η οποία εκδηλώνεται μέσω της αναπνοής. Εντούτοις, από αρχαιοτάτων χρόνων, ο όρος χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει πολύ περισσότερα, ιδίως όσον αφορά τις νοητικές λειτουργίες του ανθρώπου και τη μετά θάνατον ζωή, με το τελευταίο να έχει κυριαρχήσει στη θρησκεία και τη φιλοσοφία.
Πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι έχουν ανακαλύψει την αδερφή ψυχή τους σε ένα άτομο, ενώ ακόμα περισσότεροι είναι εκείνοι που την αναζητούν καθημερινά. Γίνεται λόγος για άτομα που θα άφηναν τα πάντα για χάρη τους, που είναι προορισμένοι να ζήσουν μαζί τους για πάντα και συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο.
«Κάθε άνθρωπος δημιουργήθηκε σαν μια ψυχή ολόκληρη και αυτόνομη, χωρίς την ανάγκη άλλων. Όμως, το μάθημά μας για να μπορέσουμε να αγγίξουμε το Όλον και να γίνουμε ένα μαζί Του υπήρξε το να διαχωριστούμε και να αναζητούμε συνέχεια το κομμάτι που μας λείπει. Στην ουσία αναζητούμε απεγνωσμένα τα κομμάτια που μας λείπουν και όχι την οποιαδήποτε συντροφιά...»
Αυτή είναι η ασιατική φιλοσοφία που αφορά τις αδελφές ψυχές και προσπαθεί να εξηγήσει τον λόγο ύπαρξής τους, λαμβάνοντας βέβαια ως δεδομένο ότι υπάρχουν. Υπάρχουν όμως;
Σε αυτή την ερώτηση δεν θα μπορούσε κανένας να απαντήσει με βεβαιότητα, όμως αυτό που μπορούμε να διαπιστώσουμε είναι ότι πρόκειται για μια πανάρχαια ιδέα.
Αρχαιολόγοι από το πανεπιστήμιο του Σικάγο ανακάλυψαν πρόσφατα μια αρχαία πλάκα με επιγραφή, που επιβεβαιώνει ότι η έννοια της αδελφής ψυχής υπάρχει εδώ και πολύ καιρό.
Η αρχαία πλάκα ανακτήθηκε από την πόλη Sam'al της Τουρκίας, οικισμός που ήκμασε την εποχή του Σιδήρου. Το αρχαιολογικό εύρημα χρονολογείται γύρω στον 8ο αιώνα π.Χ. Σε μια πλάκα 360 κιλών, ύψους 1 μέτρου υπάρχει χαραγμένη η μορφή ενός άντρα, ο οποίος είχε πεθάνει και αποτεφρωθεί. Τα λόγια που ήταν χαραγμένα πάνω στην πλάκα αποδείκνυαν ότι η ψυχή αυτού του άντρα κατοικεί μέσα σε αυτή την πλάκα.
Τι συμβαίνει λοιπόν με την ψυχή; Ουσιαστικά, η έννοια της αδελφής ψυχής, με τα ατελή «μισά» που θα συμπληρωθούν από έναν άλλο άνθρωπο, ακούστηκε για πρώτη φορά από τους Πλατωνικούς φιλοσόφους, που λάτρευαν την ιδέα, ενώ οι περισσότεροι πολιτισμοί και θρησκείες του σύγχρονου κόσμου ασπάζονται ακόμα αυτή τη θεωρία.
Δεν υπάρχουν ενδείξεις για την ύπαρξη της, όμως ακόμα και οι πιο κυνικοί από εμάς προσπαθούμε πάντα, εναγωνίως, να σώσουμε την ψυχή μας ή να ανακαλύψουμε την αδερφή ψυχή μας.
Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να προσδιοριστεί η ακριβής χρονολογία εμφάνισης του «δεύτερου εαυτού μας». Πιθανότατα η αναγνώριση της ψυχής εμφανίστηκε χέρι - χέρι με την ανθρώπινη συνείδηση και ακούστηκε για πρώτη φορά όταν είχαμε μια γλώσσα για να εκθέσουμε την ιδέα αυτή μέσα από τα λόγια. Αυτή η άποψη τοποθετεί την αναγνώριση της ψυχής 200.000 χρόνια πριν, όταν οι άνθρωποι βίωσαν μια πολιτιστική έκρηξη, την οποία εξέφρασαν μέσω της τέχνης, του ρουχισμού και της θρησκείας.
Από εκεί και έπειτα, οι άνθρωποι, αφού είχαν λύσει το πρόβλημα της επιβίωσης τους, χρησιμοποιούσαν το μυαλό και τον ελεύθερο χρόνο τους σε άλλα θέματα.
Υπό αυτή την ορθολογιστική σκέψη, η θεωρία της ψυχής ή οποιοδήποτε άλλο είδος ανθρώπινης πνευματικότητας, ήταν πιθανότατα προϊόν του ανθρώπινου μυαλού και του ελεύθερου χρόνου.
Κάποιοι άλλοι θα έλεγαν ότι επρόκειτο και για μια εξελικτική στρατηγική, που μας απομακρύνει από το άγχος της αυτοεπίγνωσης. Από τη στιγμή που ο άνθρωπος συνειδητοποίησε ότι θα πέθαινε αργά ή γρήγορα, ήταν λογικό να υποκρίνεται ότι κανένας δεν πεθαίνει πραγματικά, αλλά κάποιο μέρος του συνεχίζει να ζει.
Δεδομένης της εξαπλωμένης δεισιδαιμονίας στην αρχαία ζωή, είναι λογική επίσης και η επινόηση ψυχών που είχαν τη δύναμη να κυνηγήσουν και να προκαλέσουν κακό, κάτι που μπορούσε να εξηγήσει πολλά από τα στραβά της ζωής.
Κι όμως, παρά την αφοριστική άρνηση της ψυχής από την επιστήμη, εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο εξακολουθούν να πιστεύουν σ' αυτήν.
Τα συμπεράσματα είναι δικά σας, ένα θέμα το οποίο δεν θα μπορούσε να απαντηθεί με το μυαλό, αλλά με την καρδιά και φυσικά την... ψυχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου