«Δεν βλέπω την ώρα να αρχίσω να παίζω βιντεοπαιχνίδια με τον γιο μου.»
Φυσικά, αναλόγως σε ποιόν απευθύνεσαι, δεν χρειάζεται να περιμένεις. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι, στα δύο του, το παιδί τους είναι αρκετά μεγάλο για να πάρει στα μικροσκοπικά χεράκια του το χειριστήριο και να καθίσει δίπλα του.Δεν είναι ότι πρέπει απαραιτήτως να παίξουν το "Grand Theft Auto" ή το "Dead Space". Δεν χρειάζεται να ψάξει πολύ κάποιος για να ανακαλύψει βιντεοπαιχνίδια που απευθύνονται σε γονείς με μικρά παιδιά.
Πριν από λίγο καιρό, η εταιρεία VTech Electronics λάνσαρε μια παιχνιδομηχανή με χειριστήριο ευαίσθητο στην κίνηση. Ονομάζεται V-Motion και προορίζεται για παιδιά από 3 χρονών και άνω. Για όσα φορούν ακόμα πάνα, η Vtech έχει και το V.Smile Baby- κονσόλα παιχνιδιών για βρέφη από 9 μηνών. Εντωμεταξύ, η LeapFrog διαθέτει μια σειρά παρόμοιων μηχανών, συμπεριλαμβανομένου και του συστήματος Leapster 2.
«Δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι το βρέφος μου ήταν αρκετά "μεγάλο" για να παίζει βιντεοπαιχνίδια μέχρις ότου η SesameStreet.org – ένας ιστότοπος που εγώ και ο γιος μου επισκεπτόμαστε αρκετά συχνά- πρόσφατα άρχισε να προωθεί μια σελίδα του που ονομάζει "Παιχνίδια για παιδιά 2 ετών"», 'δήλωσε ένας γονιός.
Το “Elmo'Αs Keyboard-O-Rama,” το “Wheels on the Bus” και το “Sounds Around Town”-όλα παιχνίδια της Sesame Street και όλα από τα απλούστερα βιντεοπαιχνίδια που βρίσκει κανείς στο διαδίκτυο- είναι όλα δωρεάν και, όπως όλα τα παιχνίδια που απευθύνονται στη νεότατη γενιά, είναι σχεδιασμένα για να ψυχαγωγούν και να εκπαιδεύουν.
Πάρα ταύτα, το ερώτημα παραμένει: πόσο μεγάλος πρέπει να είναι κάποιος για να παίξει βιντεοπαιχνίδια; Ή, πόσο μικρός είναι πολύ μικρός;
Γονική πολυπλοκότητα
«Παρότι μου αρέσει να παίζω πολλές ώρες βιντεοπαιχνίδια, δεν το γνωστοποίησα στον μικρό μου γιο. Παίζω μόνο όταν κοιμάται ή όταν δεν βρίσκεται στο δωμάτιο. Με έχει δει να χρησιμοποιώ το Xbox360 αλλά μόνο για να κατεβάσω παιδικά βίντεο για αυτόν. Όσο για μένα, άρχισα να παίζω βιντεοπαιχνίδια όταν ήμουν μικρή, αλλά όχι πριν τα 7 ή 8. Ένας φίλος βρέθηκε να έχει μια μηχανή “Pong”, στη συνέχεια οι γονείς μας, μας αγόρασαν ένα Intellivision και αργότερα ένα Nintendo Entertainment System,» ισχυρίζεται η Winda Benedetti, μητέρα ενός μικρού αγοριού και λάτρεις των βιντεοπαιχνιδιών.«Ο βιντεάκιας εαυτός μου δεν βλέπει την ώρα να παίζει βιντεοπαιχνίδια με το γιο μου Οζ. Σε μια εικόνα του μέλλοντος, βλέπω το γιο μου και μένα να παίζουμε βιντεοπαιχνίδια για να έρθουμε πιο κοντά. Επιπλέον, με βρίσκει πολύ "κουλ" επειδή έχω ό,τι πιο πρόσφατο κυκλοφορεί στην αγορά και επειδή είμαι πολύ καλή στο “Halo 14”. Από την άλλη, ο παρανοϊκός γονέας μέσα μου ανησυχεί για το ότι ίσως τα βιντεοπαιχνίδια στρεβλώσουν το μυαλό του γιού μου, γιατί ίσως εθιστεί σε αυτά, και ίσως τον αποσπάσουν από σημαντικά πράγματα όπως το σχολείο, η εξοχή και μια σημαντική καριέρα σε οτιδήποτε. Ω, ναι. Στις αδύναμες στιγμές, ακόμα και εγώ πέφτω θύμα της ρητορικής που αντιτίθεται στα βιντεοπαιχνίδια.»
«Ζούμε τον κόσμο της τεχνολογίας και θέλω ο γιος μου να μεγαλώσει και να γνωρίζει να χρησιμοποιεί την τεχνολογία. Πιο πολύ όμως θέλω να μεγαλώσει και να είναι ευτυχισμένος και υγιής. Τί θα πρέπει να κάνει μια μητέρα γι αυτό;»
Και για να προσθέσουμε στη γονική πολυπλοκότητα: Πολλοί οργανισμοί έχουν ερευνήσει το θέμα της επιρροής της τεχνολογίας στα παιδιά –τηλεόραση, βιντεοπαιχνίδια, διαδίκτυο. Και ενώ κάποιες έρευνες καταλήγουν ότι είναι πολύ κακή επιρροή για τα παιδιά, κάποιες άλλες τη βρίσκουν όχι και τόσο κακή τελικά, και άλλες πάλι καταλήγουν ότι τελικά είναι και αρκετά καλή για τα μικρά αγόρια και κορίτσια.
Σίγουρα δεν πρόκειται να βρείτε γνώμες να συμφωνούν όσον αφορά στην απάντηση τους ερωτήματος «Πόσο μεγάλο είναι το αρκετά μεγάλο για να παίξει βιντεοπαιχνίδια το παιδί;»
Στην περσινή έκθεση Ηλεκτρονικών, η εκπαιδευτικός ψυχολόγος και συγγραφέας Jane Healy κέρδισε την προσοχή όλων όταν δήλωσε κατηγορηματικά ότι τα παιδιά δεν θα πρέπει να τους επιτρέπεται να παίζουν βιντεοπαιχνίδια πριν κλείσουν τα 7, ώστε να αναπτυχθεί ο εγκέφαλος κανονικά. Ωστόσο, ο καθηγητής παιδιατρικής στη Σχολή Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, Don Shifrin, και πρώην πρόεδρος της επιτροπής της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής (ΑΑΠ) λέει, «Δεν υπάρχει κατηγορηματική απάντηση. Υπάρχουν μόνο περισσότερα ερωτήματα.»
Ο Shifrin αναφέρει ότι η ΑΑΠ δεν έχει επίσημη πολιτική αναφορικά με τη χρήση βιντεοπαιχνιδιών από μικρά παιδιά, επειδή τα παιχνίδια και οι παιχνιδομηχανές αλλάζουν με ταχύτατους ρυθμούς. Αντ' αυτού, όταν οι γονείς τον ρωτάνε εάν είναι καλό για τα παιδιά τους να παίζουν τέτοια παιχνίδια, τους απαντάει με ερωτήματα: πόσο χρόνο θέλετε να ξοδεύει το παιδί σας σε αυτά τα παιχνίδια; Πώς αντιδρά το παιδί σας όταν κλείνετε τον υπολογιστή; Πώς αλλάζει η συμπεριφορά του όταν παίζει; Υπάρχει ισορροπία στη ζωή του παιδιού σας;
«Πιστεύω ότι κάθε οικογένεια θα πρέπει να αποφασίσει μόνη της,» λέει ο Shifrin. Πιστεύει επίσης ότι οι γονείς πρέπει να κατανοήσουν ότι όταν πρόκειται για τον αντίκτυπο που έχουν τα βιντεοπαιχνίδια και τα άλλα νέα μέσα ψυχαγωγίας στα παιδιά μας, «μιλάμε για ένα ανεξέλεγκτο πείραμα πάνω στους νέους.»
Φυσικά, κανένας γονιός δεν θέλει να σκέφτεται πως το παιδί του παίρνει μέρος σε ένα ανεξέλεγκτο πείραμα. Αλλά, ίσως και να παίρνει.
MSNBC
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου